★★★☆☆

Ο Ζαχαρίας Μαυροειδής επαναπροσδιορίζει το είδος της κωμωδίας, ισορροπώντας ανάμεσα στο χιούμορ και τους βαθύτερους προβληματισμούς των χαρακτήρων του.

★★☆☆☆

Παρά την προσεγμένη κινηματογράφηση και την ένταση, η ταινία ακολουθεί γνώριμες συνταγές, χωρίς να καταφέρνει να ξαφνιάσει ή να ανανεώσει το είδος του ψυχολογικού θρίλερ.

★★★☆☆

Πέντε διαφορετικοί ηθοποιοί, μια αφηγηματική αποδόμηση και μια σειρά από σουρεαλιστικές εικόνες συνθέτουν μια ταινία που δεν είναι βιογραφία αλλά ένας φόρος τιμής στο πνεύμα του μεγάλου ζωγράφου.

★★☆☆☆

Ένα οπτικά εντυπωσιακό αλλά αφηγηματικά άνισο sci-fi δράμα, που επιχειρεί πολλά αλλά τελικά χάνεται μέσα στις ίδιες του τις φιλοδοξίες.

★★★☆☆

Η υπερβολική χρήση ψηφιακών εφέ και η απώλεια της «χειροποίητης» αίσθησης της προηγούμενης ταινίας περιορίζουν την κινηματογραφική εμπειρία, κάνοντάς τη λιγότερο εντυπωσιακή.

★★★☆☆

Αν και η ταινία εντυπωσιάζει οπτικά και αφηγηματικά, η εμμονή στον πεσιμισμό και η επανάληψη θεματικών μοτίβων κουράζουν, αφήνοντας μια αίσθηση στατικότητας.

★★½☆☆☆

Η Ιωακειμίδη αποτυπώνει με ευαισθησία την ψυχολογία της νεαρής ηρωίδας της, αλλά η προσκόλληση σε αφηγηματικούς κανόνες στερεί από την ταινία μια πιο ελεύθερη και δυναμική εξέλιξη.

★★☆☆☆

Ο Μισέλ Γκοντρί επιστρέφει με μια ταινία που φιλοδοξεί να είναι μια παιχνιδιάρικη σάτιρα για τη δημιουργική διαδικασία, αλλά τελικά εγκλωβίζεται στην αυτοαναφορικότητά της.

★★★★☆

Τοποθετώντας τη drag τέχνη στον δημόσιο χώρο, η ταινία δεν καταγράφει απλώς μια underground σκηνή, αλλά τη διεκδίκηση της παρουσίας της στο κοινωνικό γίγνεσθαι, στέλνοντας ένα ισχυρό μήνυμα ορατότητας και αποδοχής.

★★★☆☆

Παρότι ο Βούλγαρης αξιοποιεί γνώριμα αισθητικά μοτίβα και φαντασιακές εικόνες, η επανάληψη αυτών των στοιχείων στερεί από το έργο μια βαθύτερη συναισθηματική σύνδεση.

★★★★☆

Ένα ντοκιμαντέρ που ξεφεύγει από τα στερεότυπα, παρουσιάζοντας τη Λώξη όχι ως σύμβολο, αλλά ως έναν άνθρωπο που διεκδικεί τη θέση του στην τέχνη και τη ζωή.

★★★★☆

Από τις επικίνδυνες γειτονιές του Μεδεγίν μέχρι τα επιβλητικά τοπία της κολομβιανής φύσης, το φιλμ μετατρέπεται σε μια ποιητική, αλλά και σκληρή διαδρομή αναζήτησης ταυτότητας και ελπίδας.

★★★☆☆

Ο Νίκος Παντελίδης ερμηνεύει εξαιρετικά τον πρωταγωνιστή, Αγγελο, έναν άντρα που, κινδυνεύοντας να χάσει το σπίτι του, μετατρέπει την οικογένειά του σε «πειραματόζωα» για ένα reality show.

★½☆☆☆☆

Η ταινία αποτυγχάνει να δημιουργήσει έναν ισχυρό κοινωνικό σχολιασμό, μένοντας επιφανειακή και αποτυγχάνοντας να υποστηρίξει τα μηνύματα της για τις επικίνδυνες τάσεις της σύγχρονης κοινωνίας γύρω από την υγιεινή διατροφή.

★★★☆☆

Παρά την αγωνία που δημιουργεί με τις αράχνες, η ταινία φλυαρεί σε ορισμένα σημεία και παγιδεύεται σε κλισέ του είδους, αποδυναμώνοντας την ένταση της ιστορίας.

★★★☆☆

Με ένα λαμπερό καστ να δανείζει τις φωνές του, η νέα ταινία του Γκάρφιλντ υπόσχεται γέλιο και διασκέδαση για μικρούς και μεγάλους.

★★★☆☆

Η Κριστέλ Άλβες Μέιρα παρουσιάζει μια ταινία ενηλικίωσης με φεμινιστικό λόγο και κοινωνική κριτική, εστιάζοντας στη σύγκρουση παλιού και νέου κόσμου.

★★★★☆

Ο Λούκα Γκουαντανίνο επιστρέφει με ένα ψυχολογικό δράμα που χρησιμοποιεί το τένις ως μεταφορά για τις δυναμικές ενός ερωτικού τριγώνου.

★★☆☆☆

Αν και διατηρεί έναν σταθερό ρυθμό, η ταινία χάνει μέρος της φρεσκάδας της προς το τέλος, καθώς η πλοκή αρχίζει να επαναλαμβάνεται.

★★★☆☆

Ο Ολιβιέ Πεϊγιόν διασκευάζει το αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα του Φιλίπ Μπεσόν, δημιουργώντας μια ταινία που εστιάζει στη μνήμη, τις ανεκπλήρωτες αγάπες και την αναμέτρηση με το παρελθόν.