★½☆☆☆☆

Η ταινία αποτυγχάνει να δημιουργήσει έναν ισχυρό κοινωνικό σχολιασμό, μένοντας επιφανειακή και αποτυγχάνοντας να υποστηρίξει τα μηνύματα της για τις επικίνδυνες τάσεις της σύγχρονης κοινωνίας γύρω από την υγιεινή διατροφή.

★★★☆☆

Παρά την αγωνία που δημιουργεί με τις αράχνες, η ταινία φλυαρεί σε ορισμένα σημεία και παγιδεύεται σε κλισέ του είδους, αποδυναμώνοντας την ένταση της ιστορίας.

★★★☆☆

Με ένα λαμπερό καστ να δανείζει τις φωνές του, η νέα ταινία του Γκάρφιλντ υπόσχεται γέλιο και διασκέδαση για μικρούς και μεγάλους.

★★★☆☆

Η Κριστέλ Άλβες Μέιρα παρουσιάζει μια ταινία ενηλικίωσης με φεμινιστικό λόγο και κοινωνική κριτική, εστιάζοντας στη σύγκρουση παλιού και νέου κόσμου.

★★★★☆

Ο Λούκα Γκουαντανίνο επιστρέφει με ένα ψυχολογικό δράμα που χρησιμοποιεί το τένις ως μεταφορά για τις δυναμικές ενός ερωτικού τριγώνου.

★★☆☆☆

Αν και διατηρεί έναν σταθερό ρυθμό, η ταινία χάνει μέρος της φρεσκάδας της προς το τέλος, καθώς η πλοκή αρχίζει να επαναλαμβάνεται.

★★★☆☆

Ο Ολιβιέ Πεϊγιόν διασκευάζει το αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα του Φιλίπ Μπεσόν, δημιουργώντας μια ταινία που εστιάζει στη μνήμη, τις ανεκπλήρωτες αγάπες και την αναμέτρηση με το παρελθόν.

★★★☆☆

Στην πρώτη της μεγάλου μήκους ταινία, η Ίρις Καλτενμπάκ δημιουργεί ένα λεπτοδουλεμένο ψυχολογικό δράμα, εστιάζοντας στην εσωτερική ζωή μιας μοναχικής γυναίκας.

★★★☆☆

Με αργό ρυθμό και σκηνοθετική ευαισθησία, η ταινία αποτυπώνει την καθημερινότητα των ηρώων χωρίς μελοδραματισμούς, τονίζοντας το αίσθημα απομόνωσης που βιώνουν.

★★★☆☆

Είκοσι τέσσερα χρόνια μετά την «Αγέλαστο Πέτρα», ο Φίλιππος Κουτσαφτής επιστρέφει στην Ελευσίνα, αποτυπώνοντας το πέρασμα του χρόνου με τη γνώριμη κινηματογραφική του ματιά.

★★☆☆☆

Η ταινία ξεκινάει με υποσχέσεις ενός συναρπαστικού δράματος, αλλά σταδιακά επικεντρώνεται σε μια συμβατική ερωτική ιστορία, χάνοντας την πολυπλοκότητα και τη δυναμική των χαρακτήρων.

★★★☆☆

Η σκηνοθέτιδα καταφέρνει να δημιουργήσει μια ρεαλιστική ατμόσφαιρα, όπου η χαρά της γιορτής συγκρούεται με την επικείμενη απώλεια, διατηρώντας μια λεπτή ισορροπία ανάμεσα στη συγκίνηση και το χιούμορ.

★★★★☆

Ο Στέφαν Κομαντάρεφ ολοκληρώνει την τριλογία του για τη μετα-κομμουνιστική Βουλγαρία, δημιουργώντας ένα καθηλωτικό θρίλερ που εξετάζει την κοινωνική και ηθική κατάρρευση της χώρας.

★★★★☆

Το ντοκιμαντέρ "Αντίλαλος" της Τατιάνα Ουέσο αναδεικνύει τις σκληρές ζωές των κατοίκων ενός απομακρυσμένου μεξικανικού χωριού, με έναν εξαιρετικά αυθεντικό και ρεαλιστικό τρόπο.

★★☆☆☆

Παρά τη σκηνοθετική ωριμότητα και τις ενδιαφέρουσες συνθέσεις, η ταινία δεν καταφέρνει να αναπτύξει πλήρως τους χαρακτήρες, παραμένοντας σε επιφανειακές προσεγγίσεις.

★★★☆☆

Με γκροτέσκο αισθητική και kitsch υπερβολές, ο Μαντικό προσφέρει ένα φιλμ που ισορροπεί ανάμεσα στην ποίηση και την ωμή βία.

★★★☆☆

Ο σκηνοθέτης μετατρέπει απλές στιγμές της καθημερινότητας σε κινηματογραφική τέχνη, εξερευνώντας την προσμονή του θανάτου.

★★★☆☆

Ένα έργο που λειτουργεί ως πολύτιμη παρακαταθήκη, όχι μόνο για την ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα, αλλά και για όσους ενδιαφέρονται για την εξέλιξη των κοινωνικών κινημάτων και τη συλλογική μνήμη

★★☆☆☆

Ο Μπελόκιο αφηγείται μια δυνατή ιστορία απαγωγής και πολιτικών εντάσεων, αλλά η σκηνοθεσία του παραμένει προβλέψιμη και χωρίς ιδιαίτερη πρωτοτυπία.

★★★★☆

Η Αλίτσε Ρορβάχερ δημιουργεί μια ταινία-μωσαϊκό που συνδυάζει στοιχεία από το φελινικό σινεμά και την αισθητική του Γουες Άντερσον, προσφέροντας μια μοναδική κινηματογραφική εμπειρία..