Ερωτάς στη Βαρκελώνη

★★★☆☆ (My Friend Eva, Ισπανία, 2025, 100’)

• Σκηνοθεσία: Σεσκ Γκάι

• Ηθοποιοί: Νόρα Ναβάς, Χουάν Ντιέγκο Μπότο, Ροδρίγο ντε λα Σέρνα

Η καινούργια ταινία τού Σεσκ Γκάι («Τρούμαν», 2015 και «Γείτονες από πάνω», 2020) είναι μια ρομαντική κομεντί που αφηγείται την ιστορία της Εύας, με μια υπέροχη ερμηνεία από τη Νόρα Ναβάς.

Παντρεμένη με παιδιά, η κεντρική ηρωίδα ανακαλύπτει ξανά την επιθυμία και το πάθος, μετά από ένα επαγγελματικό ταξίδι στη Ρώμη. Επιστρέφοντας στη Βαρκελώνη αποφασίζει να κυνηγήσει τον έρωτα κάνοντας μια νέα αρχή. Θα βρει ξανά την αγάπη;

Τρυφερή, γλυκόπικρη κωμωδία το «Ερωτας στη Βαρκελώνη» εξερευνά με ειλικρίνεια τις σχέσεις και τις αναγκαστικές δεσμεύσεις που μπορεί να έχει ο γάμος ενός ζευγαριού στη μέση ηλικία, όταν πρέπει να βρεθούν διέξοδοι από τη ρουτίνα της καθημερινότητας. Προσεγγίζοντας το θέμα του μέσα από λεπτό χιούμορ, ο Γκάι, αν και βαδίζει σε ασφαλή αφηγηματικά μονοπάτια, χωρίς να παρεκκλίνει από τα κλισέ που συμπορεύονται με το είδος, καταφέρνει να δημιουργήσει ένα έργο που με ζεστασιά αγκαλιάζει τους πρωταγωνιστές του, χαρίζοντας στον θεατή στιγμές γέλιου και συγκίνησης, χωρίς ποτέ να υπερβάλλει.

Ο σκηνοθέτης τοποθετεί την Εύα στο επίκεντρο της ιστορίας και αποτυπώνει με ρεαλισμό τις πρώτες εμπειρίες που γεννά ένα ειδύλλιο: τη χαρά, την έξαψη και το αίσθημα νιότης. Ταυτόχρονα σκιαγραφεί, χωρίς ποτέ να προβαίνει σε διδακτισμό, την αγωνία, τη διστακτικότητά της και τις τύψεις της ηρωίδας του για τα αισθήματα που βιώνει για έναν άλλο άνθρωπο μέσα στον γάμο της. Η προσέγγιση του Γκάι είναι βαθιά ανθρώπινη, αναλύοντας τον χαρακτήρα της Εύας ως μιας γυναίκας που, όταν ο έρωτας εισβάλλει ξανά στη ζωή της, συγκρούεται με την ευθύνη του γάμου της, την αγάπη που έχει φθαρεί αλλά και την ανάγκη της να απελευθερωθεί από μια ζωή που νιώθει ότι πια την κουράζει.

Η ταινία θέτει, μέσα από μια χαμηλών τόνων σκηνοθεσία, ερωτήματα για τις έμφυλες σχέσεις, για τα γηρατειά και την ανάγκη για μια διέξοδο από μια ζωή που αισθάνεσαι πλέον ότι αποτελματώνεται. Ολα αυτά φλιτάρονται μέσα από το χιούμορ και δεν βαραίνουν την αφήγηση που κρατά μια ελαφρότητα χωρίς ποτέ όμως να διακωμωδεί τα σοβαρά ερωτήματα που εγείρει.

*Η κριτική δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στην έντυπη έκδοση της Εφημερίδας των Συντακτών (18-09-2025)