Σιωπηλή Αγάπη

★★★½☆☆ (Deaf, Ισπανία, 2025, 99’)

  • Σκηνοθεσία: Εύα Λιβερτάδ

  • Ηθοποιοί: Μίριαμ Γκάρλο, Αλβαρο Θερβάντες, Ελένα Ιρουρέτα

Η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία της Εύα Λιβερτάδ, που είναι υποψήφια για το Βραβείο Κοινού LUX του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, αποτελεί ένα ρεαλιστικό πορτρέτο της πρωταγωνίστριας Ángela, την οποία υποδύεται η εξαιρετική Μίριαμ Γκάρλο, κωφή και στη πραγματική ζωή. Η Ángela περιμένει παιδί με τον ακούοντα σύντροφό της, τον Héctor και η άφιξή του διαταράσσει τη σχέση τους, αναγκάζοντας την να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις της ανατροφής της κόρης της σε έναν κόσμο που δεν είναι φτιαγμένος γι' αυτήν.

Η Λιβερτάδ σκιαγραφεί με ευαισθησία τη σχέση του ζευγαριού, ακολουθώντας όλη τη διαδρομή τους: από τη γέννα – εξαιρετικά κινηματογραφημένη σκηνή που δείχνει με ένταση την απόσταση που χωρίζει την πρωταγωνίστρια με το προσωπικό του νοσοκομείου που ακούει – έως την καθημερινότητά τους που σταδιακά ξεδιπλώνεται μέσα από χρονικά άλματα μηνών. Όμως δεν μένει σε μια απλή σκιαγράφηση αυτών των γεγονότων αλλά κάνει δυο επιλογές που διαφοροποιούν την ταινία της και την κάνουν να ξεχωρίζει.

Η πρώτη είναι ότι φέρνει στο προσκήνιο το περίγυρο της πρωταγωνίστριας. Δεν επικεντρώνει το βλέμμα της μόνο σε αυτή αλλά παρουσιάζει το περιβάλλον της: τους φίλους της, που είναι και αυτοί κωφοί. Με αυτόν τον τρόπο δημιουργεί μια ολοκληρωμένη και ρεαλιστική απεικόνιση της καθημερινότητάς και την αλληλεπίδρασης της με κωφά και ακούοντα άτομα. Αυτή η επιλογή δίνει και χώρο για μια βαθύτερη εξερεύνηση της απόστασης που αρχίζει σταδιακά να αναπτύσσεται μέσα στο ζευγάρι. Ανάμεσά τους υψώνεται ένας «τοίχος» που δυσκολεύει την επικοινωνία, και η άφιξη του παιδιού, που ακούει, ενισχύει ακόμη περισσότερο αυτό το χάσμα. Υπάρχουν στιγμές που νιώθει ότι το παιδί της απομακρύνεται από την ίδια καθώς η γλώσσα επικοινωνίας τους διαφέρει. Το παιδί της άθελά του γίνεται μια υπενθύμιση της πραγματικότητας που βιώνει εκτός σπιτιού, όπου όταν απομακρύνεται από τον κλειστό κύκλο των φίλων, συχνά νιώθει απομονωμένη.

Η δεύτερη σημαντική επιλογή έρχεται στο τρίτο μέρος της ταινίας. Καθώς βιώνουμε τις δυσκολίες της Ángela και πιστεύουμε ότι συνδεόμαστε ως ένα βαθμό με το βίωμά της, η Λιβερτάδ χαμηλώνει τον ήχο. Ακούμε όπως δεν ακούει η πρωταγωνίστριά. Τώρα βιώνουμε την κώφωσή της, τον δικό της κόσμο και συνειδητοποιούμε ότι τελικά δεν αντιλαμβανόμασταν πραγματικά τις δυσκολίες της και τα συναισθήματά της. Η ταινία θα προβάλλεται στις αίθουσες με ειδικούς υπότιτλους για κωφούς.

*Η κριτική δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στην έντυπη έκδοση της Εφημερίδας των Συντακτών (05-12-2025)

Previous
Previous

Η Φωνή της Χιντ Ρατζάμπ

Next
Next

Σπασμένη Φλέβα