Κλέφτης από Σπόντα

★★½☆☆☆ (Caught Stealing, Η.Π.Α., 2025, 107’)

• Σκηνοθεσία: Ντάρεν Αρονόφσκι

• Ηθοποιοί: Οστιν Μπάτλερ, Ζόι Κράβιτς, Ματ Σμιθ, Ρετζίνα Κινγκ, Λιβ Σράιμπερ

Ο Ντάρεν Αρονόφσκι είναι ένας δημιουργός που στη μέχρι τώρα πορεία του έχει μεταπηδήσει συχνά από το ένα κινηματογραφικό είδος στο άλλο. Από το ντεμπούτο του με το «Pi» (1998, 84’), το αλληγορικό και αμφιλεγόμενο «Μητέρα!» (Mother!, 2017, 121’), μέχρι και το οσκαρικό «Η φάλαινα» (The Whale, 2022, 117’), σκηνοθετούσε πάντα προσωπικές ταινίες, που αποζητούσαν μια βαθύτερη σύνδεση με τον κόσμο γύρω τους. Η νέα του ταινία, σε σενάριο του Τσάρλι Χιούστον -βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημά του-, είναι μια πρόσμιξη Ταραντίνο και Γκάι Ρίτσι, γεμάτη βία, χιούμορ, εκκεντρικούς χαρακτήρες, η οποία άλλοτε καταφέρνει να σε διασκεδάσει με την ενέργεια και τον ρυθμό της και άλλοτε εγκλωβίζεται στην ίδια της την προσπάθεια να μιμηθεί γνώριμες συνταγές.

Ο Χανκ Τόμπσον (Οστιν Μπάτλερ), πρώην ταλέντο του μπέιζμπολ και νυν μπάρμαν στη Νέα Υόρκη, ζει ήσυχα με τη σύντροφό του (Ζόι Κράβιτς) ώσπου ο πανκ γείτονάς του (Ματ Σμιθ) του αφήνει για λίγο τη γάτα του. Ξαφνικά, ο Χανκ βρίσκεται κυνηγημένος από συμμορίες γκάνγκστερ χωρίς να ξέρει τον λόγο. Για να επιβιώσει, πρέπει να ξεφύγει και ταυτόχρονα να ανακαλύψει τι κρύβεται πίσω από αυτή την παράλογη καταδίωξη.

Σκηνοθετικά, ο Αρονόφσκι φαίνεται να διεκπεραιώνει ένα συμβατικό σενάριο, με χαρακτήρες που δεν εξελίσσονται αλλά παραμένουν μονοδιάστατοι και σχηματικοί, σαν κλισέ βγαλμένα από την αισθητική των ταινιών του ’90, όπου ο καθένας είχε μια συγκεκριμένη, προβλέψιμη θέση στην αφήγηση. Ιδιαίτερα ο ρόλος της Ζόι Κράβιτς περιορίζεται σε μια γυναικεία παρουσία που λειτουργεί κυρίως ως μοχλός για να προχωρήσει η πλοκή. Παρά την αξιόλογη προσπάθεια να αποδοθεί μια Νέα Υόρκη του 1998, βρόμικη, εξαθλιωμένη και γεμάτη περιθωριακούς χαρακτήρες, η ταινία δεν καταφέρνει να σε πείσει και μοιάζει με μια καλοφτιαγμένη χολιγουντιανή ταινία δράσης που προορίζεται για μια streaming πλατφόρμα.

Η στροφή του Αρονόφσκι σε μια πιο εύπεπτη ταινία δεν είναι απαραίτητα κάτι κακό. Αν σκεφτεί κανείς την τελευταία του δουλειά, «Η φάλαινα», μια άκρως προβληματική ταινία ως προς τον τρόπο που αφηγείται τη ζωή ενός υπέρβαρου ανθρώπου, γεμάτη μελοδραματισμό, τότε το «Κλέφτης από σπόντα» μοιάζει σαν μια ευκαιρία να καταπιαστεί με κάτι πιο στρωτό και λιγότερο αμφιλεγόμενο. Ωστόσο, είναι φανερό πως ο σκηνοθέτης αναδεικνύει το ταλέντο του κυρίως όταν τολμά να σκηνοθετεί ακραία και αντιφατικά projects - εδώ δείχνει το σκηνοθετικό του ταλέντο, αλλά μοιάζει ταυτόχρονα να βρίσκεται έξω από τα νερά του. Ακόμα κι έτσι, αν ο θεατής παραμερίσει την απλοϊκή προσέγγιση και αφεθεί στην ξέφρενη κούρσα που στήνει ο Αρονόφσκι, θα περάσει καλά παρακολουθώντας μια γνώριμη ταινία με εξαιρετικό καστ και ικανοποιητική δόση χιούμορ και δράσης.

*Η κριτική δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στην έντυπη έκδοση της Εφημερίδας των Συντακτών (04-09-2025)