Η Τζέιν Όστεν με κατέστρεψε

★★½☆☆☆ (Jane Austen Wrecked My Life, Γαλλία, 2024, 94’)

  • Σκηνοθεσία: Λάουρα Πιάνι

  • Ηθοποιοί: Καμίλ Ρουτεφόρ, Πάμπλο Πώλι, Τσάρλι Άνσον, Αναμπέλ Λενγκρόν

Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της Λάουρα Πιάνι είναι μια κομεντί που φιλοδοξεί να ανατρέψει τη στερεοτυπική αφήγηση του rom-com. Συνδυάζοντας τη φαρσοκωμωδία με την υπαρξιακή αναζήτηση της πρωταγωνίστριας, επιχειρεί να επανεξετάσει τη συμβατική ρομαντική κωμωδία μέσα από ένα διαφορετικό πρίσμα. Ωστόσο, παρά τις καλές της προθέσεις, δεν καταφέρνει τελικά να αποφύγει τις παγίδες που συνοδεύουν ένα τέτοιο εγχείρημα.

Η Αγκάτ βιώνει μια απελπιστική εργένικη ζωή. Το όνειρό της είναι να ζήσει έναν έρωτα που να μοιάζει με μυθιστόρημα της Τζέιν Οστεν και η απόλυτη φιλοδοξία της είναι να γίνει συγγραφέας. Αντ’ αυτού, περνάει τις μέρες της πουλώντας βιβλία στο Shakespeare & Co, στο Παρίσι. Σύντομα θα πρέπει να αντιμετωπίσει τις ανασφάλειές της ώστε να εκπληρώσει επιτέλους τη φιλοδοξία της να γίνει συγγραφέας και να βάλει τέλος στη σπατάλη της ερωτικής της ζωής. Το σενάριο βασίζεται σε μια έξυπνη ιδέα προκειμένου να αποδομήσει τα ρομαντικά στερεότυπα, ωστόσο συχνά ολισθαίνει σε ένα προβλέψιμο slapstick χιούμορ που παραπέμπει στις κλασικές χολιγουντιανές κομεντί. Χωρίς κάποια ουσιαστική κατεύθυνση, η ταινία καταφέρνει να σε κερδίσει κυρίως για την υπέροχη ερμηνεία της Ρουτεφόρ και τον καλογραμμένο χαρακτήρα της που αποπνέει κάτι ανθρώπινο, αληθινό, μια γυναίκα που αναζητά τον έρωτα και ταυτόχρονα τη δική της ταυτότητα, ενώ στα θετικά συγκαταλέγεται και η υπέροχη, ονειρική κινηματογράφηση του Pierre Mazoyer.

Ο καλογραμμένος και πολυδιάστατος χαρακτήρας της Αγκάτ «χάνεται» μέσα στην προσπάθεια της Πιάνι να ανατρέψει τις συμβάσεις του είδους, ακολουθώντας τελικά τις ίδιες συμβάσεις που επιθυμεί να υπονομεύσει. Το αποτέλεσμα είναι μια ταινία που, παρά τις φιλόδοξες προθέσεις της, δεν τολμά κάτι ουσιαστικά διαφορετικό και το σενάριό της, αν και γεμάτο ενδιαφέρουσες ιδέες, καταλήγει να αναπαραγάγει έναν αφηγηματικό κόσμο γεμάτο κλισέ όπως τον έχουμε γνωρίσει μέσα από τον κινηματογράφο και τη λογοτεχνία.

*Η κριτική δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στην έντυπη έκδοση της Εφημερίδας των Συντακτών (26-06-2025)

Previous
Previous

F1: Η Ταινία

Next
Next

28 Χρόνια Μετά