★★★½☆☆

Με ποιητικά κείμενα, προσεγμένη κινηματογράφηση και μια σύνθεση χορογραφιών, αναπαραστάσεων και μουσικής, η ταινία επιχειρεί να συνδέσει το παρόν με το σκοτεινό παρελθόν του στρατοπέδου.

★★★½☆☆

Παρά τις αδυναμίες της πλοκής, η ταινία θέτει βαθιά υπαρξιακά ερωτήματα για την αλήθεια, τη μνήμη, την εξαπάτηση και την ακατανίκητη ανθρώπινη ανάγκη για αποδοχή.

★★★☆☆

Η επιλογή του Γκλέιζερ να παραλείψει το δραματικό βάρος του Ολοκαυτώματος δημιουργεί μια αίσθηση αδιαφορίας που οδηγεί τον θεατή σε απόσταση από την τραγικότητα των γεγονότων.