★★½☆☆☆

Παρά τις θεματικές δυνατότητες και τις στιγμές έντασης, η αφήγηση παραμένει διστακτική, με αποτέλεσμα μια ατμοσφαιρική αλλά άνιση ταινία, όπου οι χαρακτήρες δεν αποκτούν βάθος.

★★½☆☆☆

Η ταινία ακολουθεί την παλιομοδίτικη φόρμα των ταινιών πυγμαχίας, γεμάτη κλισέ και αναφορές σε κλασικά έργα, με τον Χιούστον να δείχνει σκηνοθετικό ταλέντο αλλά να αποτυγχάνει σεναριακά, περιοριζόμενος στη μίμηση.

★★★☆☆

Η Εύα Βίκτορ υπογράφει ένα τολμηρό σκηνοθετικό ντεμπούτο που ισορροπεί ανάμεσα στο χιούμορ και το τραύμα.