★★☆☆☆
Ένα οδοιπορικό ενηλικίωσης με σκηνοθετική τρυφερότητα, που αδυνατεί να μετασχηματίσει την αισθητική του δύναμη σε δραματουργική συνοχή και ουσιαστική ανάπτυξη χαρακτήρων.

★★★☆☆

Μια ταινία που, παρά τις αφηγηματικές της αδυναμίες, μαγεύει με την ατμοσφαιρική φωτογραφία, τις στιλιζαρισμένες εικόνες και το μαύρο χιούμορ της,

★★★★☆

Ο Μιγιαζάκι «αποχαιρετά» το κοινό του με μια ταινία που υμνεί την ειρήνη δίνοντας μας στο τέλος την ελπίδα ότι όλα μπορούν να αλλάξουν σε αυτό τον κόσμο αρκεί να το επιλέξουμε.

★★★☆☆

Εξαιρετικές ερμηνείες και λεπτομερής σκιαγράφηση χαρακτήρων, αλλά το υπερφυσικό στοιχείο μοιάζει σαν μια προσθήκη που δεν ενσωματώνεται οργανικά στην ιστορία.

★★★☆☆

Μια τρυφερή ματιά στη μετανάστευση, την οικογένεια και την αναζήτηση της ταυτότητας.