★★★★☆

Φάτμα Χασούνα (1999 – 16 Απριλίου 2025)

★★★½☆☆

Η ταινία παρουσιάζει τη διπλή ταυτότητα της Ελιάσι ως κωμικού και ακτιβίστριας που χρησιμοποιεί το χιούμορ για να γεφυρώσει το χάσμα ανάμεσα σε δύο λαούς που απομακρύνονται όλο και περισσότερο.

★★★½☆☆

Ο Φάιελ αποδομεί τον ισχυρισμό της Ρίφενσταλ ότι ήταν «αθώα καλλιτέχνιδα», δείχνοντας πως είχε πλήρη γνώση και αποδοχή της ναζιστικής ιδεολογίας, την οποία και πρόβαλε μέσα από τα έργα της.

★★★★☆

Τοποθετώντας τη drag τέχνη στον δημόσιο χώρο, η ταινία δεν καταγράφει απλώς μια underground σκηνή, αλλά τη διεκδίκηση της παρουσίας της στο κοινωνικό γίγνεσθαι, στέλνοντας ένα ισχυρό μήνυμα ορατότητας και αποδοχής.

★★★★☆

Ένα ντοκιμαντέρ που ξεφεύγει από τα στερεότυπα, παρουσιάζοντας τη Λώξη όχι ως σύμβολο, αλλά ως έναν άνθρωπο που διεκδικεί τη θέση του στην τέχνη και τη ζωή.

★★★☆☆

Είκοσι τέσσερα χρόνια μετά την «Αγέλαστο Πέτρα», ο Φίλιππος Κουτσαφτής επιστρέφει στην Ελευσίνα, αποτυπώνοντας το πέρασμα του χρόνου με τη γνώριμη κινηματογραφική του ματιά.

★★★★☆

Το ντοκιμαντέρ "Αντίλαλος" της Τατιάνα Ουέσο αναδεικνύει τις σκληρές ζωές των κατοίκων ενός απομακρυσμένου μεξικανικού χωριού, με έναν εξαιρετικά αυθεντικό και ρεαλιστικό τρόπο.

★★★☆☆

Ένα έργο που λειτουργεί ως πολύτιμη παρακαταθήκη, όχι μόνο για την ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα, αλλά και για όσους ενδιαφέρονται για την εξέλιξη των κοινωνικών κινημάτων και τη συλλογική μνήμη

★★★★☆

Ο Νικολά Φιλιμπέρ σκηνοθετεί ένα τρυφερό και συγκινητικό ντοκιμαντέρ για τον μικρόκοσμο του Adamant, ενός πλωτού κέντρου ψυχικής υγείας στο Σηκουάνα.

★★★★★

Οι αφηγήσεις των γυναικών μέσα στη σάουνα αποκαλύπτουν κοινά βιώματα και θίγουν διαχρονικά ζητήματα που ξεπερνούν τα όρια της Εσθονικής κοινωνίας.

★★★★★

Ο Κάζινς συνδυάζει την ιστορία του φασισμού με την αρχιτεκτονική κληρονομιά της Ρώμης, αποκαλύπτοντας τη σκοτεινή του επιρροή.