★★★☆☆

Ένα σφιχτοδεμένο κοινωνικό δράμα στους δρόμους του Παρισιού, με τον Αμπού Σανγκαρέ να ξεχωρίζει με την συγκλονιστική του ερμηνεία.

★★★½☆☆

Το "Wishbone" συνδυάζει νεορεαλιστικά στοιχεία με ποιητική διάσταση, καταφέρνοντας να δημιουργήσει μια ισορροπημένη ταινία που δεν μοιάζει επιτηδευμένη.

★★★☆☆

Η πρώτη ταινία της Αριάν Λαμπέντ καταφέρνει να εντυπωσιάσει με την ατμόσφαιρά της και την τολμηρή εξερεύνηση θεμάτων όπως η βία, η αλληλεξάρτηση και η εφηβική ψυχολογία.

★★★★☆

Ο Ζία Ζανγκ-Κε καταγράφει τις ραγδαίες κοινωνικοπολιτικές αλλαγές της Κίνας μέσω μιας προσωπικής ιστορίας, δημιουργώντας μια ταινία που λειτουργεί ως καθρέφτης της συλλογικής μνήμης και της ατομικής νοσταλγίας.

★★★☆☆

Η Μαριάν Ζαν-Μπαπτίστ παραδίδει μια συγκλονιστική ερμηνεία, όμως η αδιάκοπη ένταση και η παντελής έλλειψη λύτρωσης καθιστούν την εμπειρία της ταινίας σχεδόν εξουθενωτική.

★★★☆☆

Ο Γαβράς αφήνει το πολιτικό σινεμά και σκηνοθετεί ένα ανθρώπινο, υπαρξιακό δράμα για την αποδοχή του θανάτου

★★☆☆☆

Ο «Θολός Βυθός» μοιάζει περισσότερο με ένα έργο που έχει ως πρώτο μέλημα να αναδείξει την Ιστορία και τη συλλογική δυστυχία ενός έθνους, παρά να εστιάσει στον πρωταγωνιστή του, μετατρέποντας το ατομικό σε συλλογικό.

★★½☆☆☆

Μια ατμοσφαιρική, προσεγμένη ταινία που εγκλωβίζεται στη στατικότητα της αφήγησής της.

★★☆☆☆

Μια γλυκόπικρη δραμεντί που παρά την ευαισθησία της, αποτυγχάνει να προσφέρει κάτι καινούργιο ή βαθύ, παραμένοντας εγκλωβισμένη σε κλισέ και προβλέψιμους χαρακτήρες.

★★½☆☆☆

Η ταινία του Οντιάρ χάνει την κατεύθυνσή της καθώς η πειραματική της προσέγγιση ξεφτίζει, αφήνοντας ένα αίσθημα κενότητας στον θεατή παρά τις εξαιρετικές ερμηνείες και την εκρηκτική ενέργεια των πρωταγωνιστών.

★★★½☆☆

Αν και το “Anora” είναι η πιο ώριμη δουλειά του Μπέικερ, η σατιρική διάθεση του σκηνοθέτη σε ορισμένες σκηνές φτάνει στα όρια της φαρσοκωμωδίας, καθιστώντας τους χαρακτήρες λιγότερο πειστικούς.

★★☆☆☆

Μια φιλόδοξη αλλά άνιση προσπάθεια συνδυασμού νεο-νουάρ και ρομαντικής κωμωδίας, με την αφήγηση να χάνει τη συνοχή της και τους χαρακτήρες να παραμένουν επιφανειακοί.

★★½☆☆☆

Η ένταση και η στιβαρή σκηνοθεσία του Καστάνγκ παρασύρουν τον θεατή, αλλά το σενάριο εγκλωβίζεται σε κλισέ, με μια αδύναμη αφηγηματική εξέλιξη που αποδυναμώνει την ταινία.

★★½☆☆☆

Ο Ρένος Χαραλαμπίδης επιστρέφει με μια νοσταλγική ταινία-φόρο τιμής στο ραδιόφωνο και τις χαμένες ευκαιρίες, αλλά η αφήγηση παραμένει εγκλωβισμένη σε ένα στυλ που πλέον μοιάζει παρωχυμένο.

★★★½☆☆

Με εξαιρετικές ερμηνείες και μια σκηνοθετική προσέγγιση που δίνει έμφαση στη σωματική έκφραση, η Τουζανί δημιουργεί ένα νατουραλιστικό δράμα που συγκινεί χωρίς υπερβολές.

★★★☆☆

Μια ταινία που, παρά τις αφηγηματικές της αδυναμίες, μαγεύει με την ατμοσφαιρική φωτογραφία, τις στιλιζαρισμένες εικόνες και το μαύρο χιούμορ της,

★★★★☆

Η πρωταγωνίστρια Αναΐτα Ζάλι Γουάντα καθηλώνει με την εσωτερική της ερμηνεία, ενσαρκώνοντας μια γυναίκα που παλεύει με το παρελθόν, τη μοναξιά και την επιθυμία της για μια νέα ζωή.

★★★☆☆

Ο Ζαχαρίας Μαυροειδής επαναπροσδιορίζει το είδος της κωμωδίας, ισορροπώντας ανάμεσα στο χιούμορ και τους βαθύτερους προβληματισμούς των χαρακτήρων του.

★★☆☆☆

Παρά την προσεγμένη κινηματογράφηση και την ένταση, η ταινία ακολουθεί γνώριμες συνταγές, χωρίς να καταφέρνει να ξαφνιάσει ή να ανανεώσει το είδος του ψυχολογικού θρίλερ.

★★★☆☆

Πέντε διαφορετικοί ηθοποιοί, μια αφηγηματική αποδόμηση και μια σειρά από σουρεαλιστικές εικόνες συνθέτουν μια ταινία που δεν είναι βιογραφία αλλά ένας φόρος τιμής στο πνεύμα του μεγάλου ζωγράφου.