Και τα τρία έργα, με τις προσεγμένες εισαγωγές και επίμετρα των Γιώργου Θάνου και Σταμάτη Ζωχιού, φωτίζουν την πορεία του μύθου του βρικόλακα από τη λαϊκή παράδοση στη λογοτεχνία και στη σύγχρονη pop κουλτούρα.

Η γραφή του Λόουρι, πυκνή και γεμάτη συμβολισμούς, συνδυάζει μοντερνιστικές τεχνικές με μεταφυσικές και θρησκευτικές αναζητήσεις, ενώ στην κινηματογραφική μεταφορά ο Χιούστον απλουστεύει τις φιλοσοφικές προεκτάσεις δίνοντας έμφαση στη συναισθηματική διάσταση και στην αναζήτηση της αγάπης.

Το έργο του Μπλάκγουντ αναδεικνύεται στην ελληνική έκδοση, μέσα από μια κατατοπιστική εισαγωγή, χρήσιμες σημειώσεις και ιδιαίτερη εικονογράφηση.

Μια ιστορία τρόμου που γίνεται καθρέφτης της ανθρώπινης ανάγκης για αποδοχή.

Με άμεση και ειλικρινή γραφή, η αυτοβιογραφία αποδομεί τον μύθο του «σταρ» και φωτίζει την ανθρώπινη και δημιουργική πλευρά του Πατσίνο.

Το βιβλίο της Ελευθερίας Θανούλη «Ιστορία & Κινηματογράφος: Εξιστορώντας στην οθόνη» διερευνά τη σχέση του κινηματογράφου με την επιστήμη της ιστορίας, προτείνοντας ότι οι δύο κλάδοι μοιράζονται κοινές μεθόδους αφήγησης και ερμηνείας του παρελθόντος.

Περίφρακτοι τόποι, ανοιχτοί ορίζοντες: Η φιλοσοφική περιδιάβαση του Γιάννη Παρασκευόπουλου στους κήπους της Ιστορίας.

Μια σπουδή στην καταπιεσμένη επιθυμία και τη μοναξιά στον αμερικανικό Νότο από την Κάρσον ΜακΚάλλερς και Τζον Χιούστον.

Μέσα από 75 αποχρώσεις, παρουσιάζονται ιστορίες που συνδέουν το χρώμα με την τέχνη, τη θρησκεία, την εξουσία και την τεχνολογία, αποκαλύπτοντας τη βαθύτερη σημασία του.

Το βιβλίο «Γυρίζοντας τον Νονό» του Mark Seal καταγράφει με λεπτομέρεια τη δημιουργία της εμβληματικής ταινίας, από το μυθιστόρημα του Μάριο Πούζο έως την κινηματογραφική επιτυχία.

Ενώ η ιστορία του Μίκι 7 εξερευνά κοινωνικά και ηθικά ζητήματα, το βιβλίο παραμένει περισσότερο επικεντρωμένο στη δράση και τις αφηγηματικές του ανατροπές, αφήνοντας ανεκμετάλλευτες τις βαθύτερες θεματικές του.

Η Φόλκμερ συνδυάζει κοινωνική κριτική, βιτριολικούς διαλόγους και pop κουλτούρα σε ένα πολυπολιτισμικό μικρόκοσμο.

Οι ιστορίες του Αλμοδόβαρ σκιαγραφούν χαρακτήρες και μοτίβα που αργότερα αναπτύχθηκαν στις ταινίες του, δημιουργώντας έναν λογοτεχνικό καθρέφτη της κινηματογραφικής του πορείας.

Ο Ταραντίνο προσφέρει μια διεισδυτική ανάγνωση του αμερικανικού σινεμά των ’70s και ’80s, συνδυάζοντας προσωπική αφήγηση με κριτική ανάλυση, σε ένα έργο που απευθύνεται τόσο σε σινεφίλ όσο και σε νέους θεατές.

Ο Φρέντρικ Τζέιμσον σχολιάζει το έργο της Ούρσουλα Λε Γκεν, αναδεικνύοντας τις ηθικές συγκρούσεις και τις θυσίες πίσω από κάθε ουτοπία.